Abu Huraira (metgezel van de profeet vrede zij met hem)

Onze weg langs de metgezellen brengt ons bij een vrome man die bekend is bij jong en oud en bij moslims en zelfs niet moslims. Zijn naam is een definitie op zich………

” An Abi Horayra radiyallahoe anhoe, qal :qala rasoel Allahi, sallallahoe alayhi wa sallam.”

“Abi Horayra verhaalt dat de profeet(vzmh) zei:..”

Door deze zin kenden miljoenen moslims, van de vroegere stadia van de islam tot op heden, deze vrome metgezel. In toespraken en lezingen, in vrijdagpreken en ceremonies, in hadith-boeken en sirah, werd de naam van Aboe Horayra als bron van waarheid gebruikt.

Door zijn ongekende toewijding en fotografisch geheugen, werden honderden ahadith van de profeet(vzmh) onthouden en door gegeven aan latere generaties. Zijn naam is de meest genoemde en meest betrouwbare in alle boeken van hadith. Naast hem zijn ook de hadith-vertellers zoals: Abdoellah ibn Omar(ra), Anas ibn Malik(ra) Moeder der gelovigen Aishah bint Abi Bakr(ra), Jabir ibn Abdoellah en Aboe Saied al-Khoedri. Allen hebben ze meer dan duizend ahadith van de profeet (vzmh) overgeleverd.

Aboe Horayra werd moslim aan de hand van at-Toefail ibn Amr, de hoofd van Daws, de stam waartoe Aboe Horayra behoorde. De Daws stam leefde in de Tihamah regio, die zich langs de kust van de Rode Zee strekte ten zuiden van Arabië. Toen at-Toefail terugkeerde naar zijn dorp, na de profeet(vzmh) ontmoet te hebben en zich tot de islam bekeerd te hebben, was Aboe Horayra de eerste die gehoor gaf aan de missie van at-Toefail en werd dus meteen moslim. Anders dan de meerderheid van zijn stam die koppig bleven vast houden aan hun heidense gewoontes voor een lange tijd.

Bij de tweede bezoek van at-Toefail aan Mekka, werd hij vergezeld door Aboe Horayra. Daar had hij de eer en voorrecht om de nobele profeet(vzmh) te ontmoeten die hem vroeg: “Wat is jouw naam?” “Aboe Shams (dienaar van de zon),” antwoordde hij. In plaats daarvan, laat het Abdoer-Rahman zijn (Dienaar van de Barmhartige)” zei de profeet(vzmh).

“Ja, het zij zo Abdoer-Rahman O’ boodschapper van Allah,” antwoordde hij. Hoe dan ook, hij werd bekend als Aboe Horayra “Vader van katjes” omdat hij net als de profeet(vzmh) erg veel hield van katjes sinds zijn jeugd en overal waar hij ging kwam een katje achter hem aan.

Aboe Horayra bleef in Tihamah voor een aantal jaar en was pas aan het begin van het zevende jaar na de Hidjrah, naar Medinah gegaan met een aantal leden van zijn stam. De profeet was toen voor een vredes campagne in Khaybar. Aboe Horayranam zijn intrek tijdelijk in de moskee. Hij was vrijgezel en had dus ook geen kinderen. Alleen zijn moeder was met hem meegekomen die overigens nog een ongelovige was. Hij bad voor haar en verlangde dat zij moslim werd, maar ze bleef hardnekkig weigeren. Op een dag zei hij haar dat ze moest geloven in Allah(swt) en zijn profeet(vzmh), maar zij sprak toen kwetsende woorden over de profeet(vzmh), die hem erg veel verdriet deden. Met tranen in zijn ogen, ging hij naar de profeet(vzmh), die toen tegen hem zei:

“Waarom huil je zo O Aboe Horayra?”

“Ik heb het nooit opgegeven om mijn moeder tot de islam uit te nodigen, keer op keer wijst zij mijn aanbod af. Echter vandaag nodigde ik haar voor de zoveelste keer uit en ze sprak met kwetsende woorden, die mij veel pijn deden. Maak smeekbeden tot Allah(swt) de Almachtige, opdat het hart van de moeder van Aboe Horayra zachter zal worden voor de Islam.”

De profeet(vzmh) gaf gehoor aan het verzoek van Aboe Horayra en maakte smeekbeden voor zijn moeder. Aboe Horayra vertelt: “Ik ging naar huis en vond de deur op slot. Ik hoorde het spatten van water en toen ik trachtte naar binnen te komen, zei mijn moeder: “Blijf waar jij bent, O Aboe Horayra.” En na zich te hebben aangekleed, zei ze, “Komt binnen” Ik kwam binnen en ze zei:” Ik getuig dat er geen god is dan Allah en ik getuig dat Mohammed zijn dienaar en boodschapper is.”

“Ik ging terug naar de profeet(vzmh), huilend van vreugde terwijl ik een uur geleden huilde van verdriet en zei:” Ik heb goed nieuws, O boodschapper van Allah. Allah(swt) heeft jouw gebeden aanvaardt en leidde de moeder van Aboe Horayra tot de Islam.”

Aboe Horayra hield zielsveel van de profeet (vzmh). Hij werd nooit moe van het kijken naar het gezicht van de profeet (vzmh), dat scheen als een zon en hij was nooit moe van het luisteren naar hem. Vaak dankte hij Allah voor zijn grote geluk en zei: “Geprezen is Allah, Die Aboe Horayra naar de islam heeft geleid.” “Geprezen is Allah, Die Aboe Horayra de koran heeft geleerd.” ” Geprezen is Allah, Die Aboe Horayra het voorrecht gaf in het gezelschap te zijn van Mohammed (vzmh).”

Vanaf het moment dat hij in Medinah kwam, richtte Aboe Horayra zich op het vergaren van kennis. Zaid ibn Thabit, een vrome metgezel van de nobel profeet(vzmh), vertelt: “Terwijl Aboe Horayra, ik en een andere vriend van mij in de moskee smeekbeden tot Allah(swt) maakten, verscheen de boodschapper van Allah bij de deur. Hij liep richting ons en nam plaats in onze kring. Wij werden stil en hij zei: “Ga verder met wat jullie bezig waren!” “En dus maakte mijn vriend en ik eerst smeekbeden waarop de profeet (vzmh) “Amien” zei. “En toen het de beurt was aan Aboe Horayra om smeekbeden te doen zei hij: “O Allah, ik vraag u hetzelfde wat mijn twee vrienden hebben gevraagd en ik vraag u om kennis dat nooit vergeten zal worden.” “De profeet (vzmh) zei: “Amien “En toen zeiden wij ” En wij ook vragen om kennis dat nooit vergeten zal worden”, maar de profeet(vzmh) zei dat Aboe Horayra ons al voor was en die onvergetelijke kennis is geschonken.. “Met zijn formidabele geheugen heeft Aboe Horayra in vier jaar tijd werkelijk alles onthouden wat de profeet (vzmh) zei en onderwees. Aboe Horayra was zich bewust van zijn gave en was vastberaden om de Islam te dienen met zijn gave voor de rest van zijn leven.”

Hij beschikte over veel vrije tijd. In tegenstelling tot de Muhadjirien die zich bezighielden met handel op marktplaatsen en in tegenstelling tot de Ansar, die zich bezighielden met landbouw, Aboe Horayra bleef met de profeet (vzmh) in Medina en ging met hem op reizen en veldslagen. Vele metgezellen waren verwonderd van het feit dat hij zoveel ahadith uit zijn hoofd kende en vroegen hem vaak wanneer hij een hadith had gehoord en onder welke omstandigheid.

Een keer wilde Marwan ibn al-Hakam het geheugen van Aboe Horayra testen. Hij zat met hem in een kamer en liet achter een gordijn een schrijver zitten, buiten Aboe Horayra’s weten om en hij beval de schrijver alle ahadith die Aboe Horayra zei te schrijven. Een jaar later nodigde hij Aboe Horayra uit en vroeg hem die ahadith te herhalen die de schrijver had genoteerd en tot zijn verbazing vergat Aboe Horayra geen enkel woord.

Aboe Horayra maakte zich veel zorgen om het correct overleveren van ahadith die hij onthield en ook mensen de kennis te geven wat hij heeft vergaard. Er werd gezegd dat hij een keer op de markt van Medina aan het wandelen was en zoals gebruikelijk zag hij een massa van mensen die aan het handelen was. “Wat zijn jullie toch nalatig, O mensen van Medina!” zei hij. “Wat laten we na, O Aboe Horayra?” vroegen ze. “Het erfgoed van de boodschapper van Allah (vzmh) wordt uitgedeeld en jullie staan nog hier! Gaat toch en heen en neem uw deel van de erfenis?” zei hij. “Waar is dat, O Aboe Horayra?” vroegen ze. “In de moskee” antwoordde hij. Ze vertrokken gehaast naar de moskee. Aboe Horayra wachtte tot ze terug kwamen. Toen ze terug kwamen en hem zagen zeiden ze: “O Aboe Horayra we gingen naar de moskee en zag niets dat uitgedeeld werd.” “Zagen jullie niemand in de moskee?” vroeg hij. “O jawel, we zagen mensen die aan het bidden waren, mensen die Koran aan het lezen waren en mensen die aan het discussiëren waren over halal en haram zaken.” “O O O zien jullie dat niet?” zei hij, “dat is het erfgoed van Mohammed (vzmh)”

Vaak was hij zo verdiept en zo geconcentreerd met het vergaren van kennis en het verrichten van ibadah dat hij vaak honger leed en geen eten had, waardoor hij soms een steen om zijn buik vastbond om zijn honger te onderdrukken. Om te kunnen eten ging hij naar een van de metgezellen en vroeg hem om te discussiëren over een bepaald aya zodat hij uiteindelijk uit werd genodigd en dus te eten kreeg.

De tijd van zegening en welvaart was aangebroken voor de moslims en ieder moslim had bezittingen. Aboe Horayra had eindelijk zijn deel van welvaart. Hij had een comfortabel huis, een vrouw en een kind. Maar deze ommekeer van fortuin heeft niets aan zijn personaliteit verandert. Noch vergat hij zijn tijden van armoede. Hij vertelt: “Ik groeide op als een weeskind en emigreerde als een arm en behoeftig persoon. Ik kreeg altijd wat te eten van Busrah bint Ghazwan. Ik bediende reizigers en voedde hun kamelen voor hun reis. Toen heeft Allah mij Busrah laten trouwen. Alle lof aan Allah die Aboe Horayra’s geloof heeft versterkt en hem imaam heeft gemaakt” (deze verklaring legde hij af toen hij als gouverneur van Medina werd vernoemd.)

Veel van zijn tijd werd besteed aan spirituele toewijding aan Allah in de vorm van vooral Qiyam al-Layl (nachtgebeden) wat een gewoonte werd voor hem en zijn vrouw en dochter. Hij deed Qiyam voor eenderde van de nacht en maakte dan zijn vrouw wakker zodat zij eenderde Qiyam deed en zijn vrouw maakte haar dochter wakker voor de over gebleven deel van de nacht. Op deze manier waren de nachten en de dagen van het huis van Aboe Horayra verlicht met ibadah.

Aboe Horayra had nog een bijzonder goede eigenschap en dat is het eren van zijn moeder en altijd als hij haar zag deed hij smeekbeden voor haar en zei “O Allah heb genade met mijn moeder voorwaar ze mij heeft opgevoed toen ik klein was”.

Op een dag zag hij twee mensen samen lopen, een oudere man een jongere. Hij vroeg de jongere: “Wat is deze man van jou?”

“Mijn vader,” antwoordde de persoon.

“Noem hem nooit bij zijn naam. Loop nooit voor hem uit en zit nooit voor hem,” adviseerde Aboe Horayra hem.

Moslims over de hele wereld hebben veel te danken aan Aboe Horayra voor alle ahadith die hij heeft onthouden en overgeleverd. Wat wij voor hem terug kunnen doen is smeekbeden voor hem maken dat Allah genade met ziel zal hebben.

Aboe Horayra overleed in het jaar 59 AH op de leeftijd van achtenzeventig jaar.